Proiektu honen garapena bi lan-bide osagarritan oinarritu da: i) propietate magnetiko hobetuak dituzten nanopartikula magnetikoen sintesia eta garapena, aplikazio teragnostikorako; eta ii) proiektuan sintetizatutako nanopartikula magnetikoetatik abiatuta matrize lipidikoetan oinarritutako plataforma teragnostikoak garatzea. MPI erresonantziarako eta hipertermia magnetikorako material magnetiko berriak garatzeari dagokionez, “core-shell” nanopartikula magnetikoen diseinuan eta garapenean lan egin da. Nanopartikula horiek burdinazko nukleoak dituzte, teknologia horietan erantzuna nabarmen hobetzen dutenak eta lehiarako abantaila izan daitezkeenak gaur egun erabiltzen diren materialekin alderatuta.
Nahiz eta lortu den imanazio handiko nanopartikula batzuk garatzea, hipertermian erabiltzeko berotzeko duten gaitasuna txikiagoa da proiektuan garatu diren burdinazko oxidoetan oinarritutako nanopartikula magnetikoek dutena baino. Gainera, zenbait muga aurkitu dira horiek plataforma teragnostikoetan kapsulatzeko, egituran hondar-karbono amorfoa kentzeko zailtasuna dela-eta. Horregatik, kapsulatze-sistemak burdinazko oxidoetan oinarritutako nanopartikula magnetikoekin bakarrik garatu dira.
Nanopartikula magnetiko horiek oinarri gisa erabiliz, bi matrize lipidiko desberdinetan (partikula solido lipidikoak eta liposomak) oinarritutako askatze-nanoplataformak garatzea lortu da.
Proiektuaren lehen etapetan, baliabide gehienak nanoplataformak araztera bideratu dira, eta horrek mugatu egin ditu ondorengo in vivo azterketak. Hala ere, ahalegin horri esker, arazketa-prozesuak optimizatzea lortu da, eta hori garrantzitsua da formulazioak sagu-ereduko saiakuntzetan erabiltzeari begira. Gainera, nanopartikula magnetikoen kapsulatze-errendimendua optimizatu behar izan da plataforma teragnostiko lipidikoetan, neurri magnetikoak erabilitako tekniken detekzio-mugatik gertu zeudelako. Era berean, ezin da farmako antineoplasikoa material magnetikoa aurrean dela aztertu; eta, horren ondorioz, formulazioak ereduzko proteina batekin garatu behar izan dira, farmakoaren alternatiba gisa, formulazio hibridoen erantzun magnetikoa ezagutzeko.
Era berean, askapenerako nanoplataformen farmakozinetikari eta biobanaketari buruzko azterketa oso konpletoak egin dira sagu-ereduan. Azterketa horien bidez, honakoa zehaztu ahal izan da: nahiz eta farmakoa burmuinean metatzea lortu, kontzentrazio txikitan metatzen da, eta, beraz, beharrezkoa da BHEren zeharreko haren permeazioa hobetzea.
Beraz, eta ondorio gisa, proiektu honi esker, MPI eta MRI eragile gisa erabiltzeko ahalmena duten nanopartikula magnetikoak garatu ahal izan dira, baita glioma tratatzeko liposometan eta SLNetan oinarritutako plataforma teragnostiko hibridoak ere. Hala ere, in vivo egindako azterketek iradokitzen dutenez, oraindik ere beharrezkoa da BHEren zeharreko horien permeazio-gaitasuna hobetzea, farmako antineoplasikoaren biometatze handiagoa lortzeko eta, hartara, horren eraginkortasun terapeutikoa hobetzeko gliomaren aurka.
